در عصر عافیت جویی، در دوران «سری را که درد نمی کند دستمال نمی بندند»، در زمانی که منفعت در همراهی با قدرت است، در روزگاری که فحش و تهمت، نقل و نبات مخالفان است و در میانه ناامیدی ملتی رنج دیده، چنین بی پروا به میدان آمدند و برای میهن دویدند و شهر به شهر به دنبال آفرینش امید بودند و دل ها را به یکدیگر دوختند و هزار زخم از ناجونمردان خوردند ، هنر این دو مرد شریف بود که آبرویشان را وقف ایران کردند.
تاریخ ایران از این دو "محمدجواد" به نیکی یاد خواهد کرد: ظریف و آذری جهرمی.
منبع:عصرایران
در گفتوگوی فراز با دو نماینده مجلس بررسی شد:
ناگفتههای ابتکار از خشکی دریاچه ارومیه و هامون
دکتر هادی یزدانی:
فردین خلعتبری: