رنج اجتماعی زنان در رمان‌های دهه ۴۰ تا ۸۰

«محبوبه نوذری» دانش‌آموخته ادبیات: ادبیات یک بستر مناسب و صادقانه‌ای است که بازتاب مسائل اجتماعی را نشان می‌دهد/ درواقع ادبیات رسانه‌ای است که کمتر در اختیار دولت است/ همواره ادبیات همسو با جامعه حرکت کرده است/ رمان می‌تواند بیانگر ارزش‌های انسان‌ها باشد/ رنج است که موجب تمایز انسان از سایر موجودات می‌شود/ تمام علوم تلاش دارند به کاهش رنج بشر کمک کنند/ فرهنگ جامعه ایرانی تا چه حد در تولید رنج زنان موثر بوده است؟ / سال‌های ۴۲ تا ۹۸، بازه زمانی مورد بررسی در این پایان‌نامه است/ بسامد رنج‌های اجتماعی در ارتباط با جریانات تاریخی به چه صورت است؟ / درک مردان از رنج زنان تنها در دو مورد دارای وحدت بود/ در دهه ۴۰ بیشترین رنج، رنج ناشی از عرف بود/ از سال ۵۷ تا اواسط دهه ۷۰، بیشترین رنج اجتماعی رنج ناشی از تاهل بود/ زیبایی در دو حالت متضاد برای زنان تولید رنج کرده است/ در خلال قصه‌ها و روایت‌ها، یکسری از رنج‌ها به واسطه قوانین شکل گرفته‌اند/ می‌توان برای رنج ناشی از آموزش، کاری کرد/ باید از حمایت‌طلبی دختران کاسته شود/ رویای شاهزاده سوار بر اسب سفید باید از دختران گرفته شود/ دختران ما باید بدانند نجات‌دهنده هر کس درون خودش است/زنان قصه‌های مدرن از رنجی در عذاب هستند که حاصل انتخاب نشدن است/ در رمان‌ سال‌های اخیر، زنان متحمل افسردگی پس از ترک شدن می‌شوند