به گزارش فراز: روزنامه جوان همزمان هم از روزنامههای اصلاحطلب به دلیل آنچه عدم پوشش مراسم جشن عید غدیر خوانده گلایه و هم به عباس عبدی به دلیل آنکه این جشن را حکومتی نامیده حمله کرده است.
حساسیتهای عمومی در برابر تقلب و فساد به کلی زایل شده است و با منع حق اعتراض و نیز فقدان نهادهای موثر رسیدگیکننده، کمکم شاهد آن شدهایم که حق تقلب هم به رسمیت شناخته شود. پس از افزایش سهمیهها، وارد مرحله توصیههای افراد ویژه برای پذیرش ردشدگان شدیم و اکنون چشم همه به سهمیه یا رسمیت دادن به تقلب نیز روشن شده است.
به گزارش فراز: اگر خود آقایان نمیتوانند به صورت ناشناخته به درون مردم بروند، چند نفر فرد جاافتاده را به خدمت بگیرند و آنان صبح تا شب در اتوبوس، مترو، بازار، محلهای خرید، تجمع و... بگردند و به عنوان یک فرد عادی با مردم صحبت کنند و شنونده خوبی باشند و همه را ضبط کنند و در اختیار مقامات محترم قرار دهند.
عباس عبدی در یادداشتی با عنوان «سرریز خانه به خیابان» در روزنامه اعتماد نوشت: گرچه زنان در خیابان واجد پوشش شرعی نیستند، ولی مغازهدار، رستوراندار، مسافرپذیر، هتلدار و کافه و... نباید آنان را به محل خود راه دهند!! چرا؟ هیچ دلیل منطقی و مجوز قانونی برای آن وجود ندارد.
عباس عبدی نوشت: چند روز پیش خبری دیدم که کسی سوار هواپیمای تبریز به تهران شده بود و از پذیرایی عالی آن تعجب کرده و وقتی جویای ماجرا میشود، میگویند همراهان آقای رییس دولت در این هواپیما هستند، لذا از همه به صورت ویژه پذیرایی شده است. این دولت محرومان است، وای به آنکه دولت برخورداران میبود!!
عباس عبدی نوشت: آنان که میگفتند بدون برجام و بدون نگاه به خارج تورم را نصف و تکرقمی خواهند کرد امروز باید پاسخ روشنی بدهند که چرا تورم کمتر نشد که بیشتر هم شد؟ علت آن چیست؟ متاسفانه تاکنون سکوت کردهاند و هیچ نگفتهاند.
عباس عبدی نوشت: حکومتها برای اثبات مشروعیت خود چارهای ندارند جز اینکه به اصل حاکمیت قانون استناد و به آن نیز عمل کنند. هر گونه نقض این اصل به معنای تیشه زدن به ریشههای مشروعیت خود است. فرق نمیکند که چه کسی آن را نقض کند. مهم اصل نقض حاکمیت قانون است.
عباس عبدی ، فعال سیاسی اصلاحطلب نوشت:
توسعه نیافتگی یعنی این که پیشرفت لپ تاپ مک بودک پرو را از آمریکا بخری بایری اینجا با آن فیلمهای کارتونی ببینی. یا بنز آخرین مدل رل بخری و اینجا با آن آجر جابجا کنی.
مثل استفاده از هوش مصنوعی برای شناسایی زنانی که در خیابان هستند و خود را پوشیده هم نمیکنند.
عباس عبدی نوشت: میتوان گفت موضوعی نیست که طرح شود و جامعه در نهایت در یک مسیر قابل قبول به داوری صحیح و بصیرت برسد. بنابراین جامعه ما همچنان در پی گمشده خویش یا همان بصیرت است و در این راه چه هزینهها یی خواهد پرداخت.
عباس عبدی در یادداشتی با عنوان «معنای عفو 1401 چه بود؟» برای روزنامه اعتماد نوشت: پس از اعتراضات پاییز، افراد زیادی که تعدادشان به دهها هزار نفر رسید، یا بازداشت شدند یا سروکارشان به دادگاه افتاد. به طور طبیعی امکان اینکه چنین تعداد زیادی زندانی شوند، مطلقا به سود جامعه نبود. خیلی از آنان جوان بودند و حضورشان در زندان تبعات سیاسی میداشت. تجربه پیش از انقلاب نشان میداد که حکومت باید انتخاب میکرد. یا حدی از اعتراض را بپذیرد یا با زندان کردن جوانان، مسیر زندگی آنان را تغییر دهد و به سوی سیاست رادیکال سوق دهد. رژیم گذشته راه دوم را انتخاب کرد و هزاران نفر را به زندانهای خود گسیل داشت. باتوجه به این تجربه انتظار میرفت که حکومت مسیر معکوسی را انتخاب کند که باتوجه به رویکرد رییس دستگاه قضایی این اقدام به عمل آمد و تمامی کسانی که زندان بودند یا پرونده و محکومیت داشتند، یا حتی در مراحل دادرسی بود و حکم قطعی نداشتند طی شرایطی مشمول عفو شدند و سابقه نیز وارد سجل کیفری آنان نیز نشد.
عباس عبدی ر اعتماد نوشت:اقدامات مداخلهجویانه، متکی بر مجازات، نظارت بیش از اندازه و حتی غیر ضرور و نیز شیوههای تقابلی و پرهیز از گفتوگو، نخ تسبیح سیاستهای جاری در بیشتر حوزههای اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و حتی سیاست خارجی است.
شکاف طبقاتی بیشتر شده است. ضریب جینی که زمانی به حدود ۳۷/۰ رسیده بود، در ادامه به حدود ۳۹/۰ و اکنون به احتمال فراوان به بالای ۴۰/۰ رسیده است. وضعیت عمومی جامعه نیز این حس را به خوبی نشان میدهد، ضمن اینکه منبع درآمدها به گونهای است که همچنان رانت نقش مهمی در ثروتاندوزی دارد؛ بنابراین ما با بدترین نوع فقر مواجهیم.
مشکل قانوننویسی در ایران این است که فاقد فلسفه حقوق و فلسفه جزایی است. نه میتواند فلسفه دینی را حاکم کند و نه اجرای این فلسفه عملی است و نه حاضر است که فلسفه اجتماعی حقوق را بپذیرد، لذا با این لوایح دعواها و اختلافات تمام نخواهد شد که بیشتر میشود. از ما گفتن بود. خود دانید.