مدل ذهنی

بسیاری از ما عادت داریم محیط را تمیز نگه داریم، کارها را منظم انجام دهیم یا برای تصمیم‌گیری وقت بگذاریم؛ اینها لزوماً به معنی داشتن OCD نیستند.

محققان ایمپلنت عصبی کوچکتر از دانه نمک ابداع کرده اند که قادر به رصد فعالیت های مغزی است.

در آزمایشگاهی در دانشگاه ویسکانسین، صبح ۲۲ می ۲۰۰۱، دانشمندان با شگفتی به تصاویر رزونانس مغناطیسی خیره شده بودند. مغز یک راهب بودایی به نام متیو ریکارد، فعالیت بی‌سابقه‌ای در ناحیه مرتبط با شادکامی نشان می‌داد.

دانشمندان دانشگاه بوستون کشف کردند که مغز هنگام مواجهه با رویدادهای مهم یا هیجان‌انگیز، نه‌تنها همان لحظه بلکه حتی جزئیات ساده قبل و بعد از آن را هم ماندگارتر ثبت می‌کند.

یک مطالعه جدید در دانشگاه‌های استنفورد و لیدن نشان می‌دهد که قرار گرفتن در فضای سبز حتی به‌مدت ‌کوتاه، از نشستن در پارک تا قدم زدن زیر درختان خیابان، استرس را کاهش می‌دهد، خلق‌وخو را بهبود می‌بخشد و توان روانی را تقویت می‌کند.

ما به تدریج در حال تبدیل شدن به نسلی هستیم که کمتر چیزی را در ذهن ذخیره می‌کند؛ نسلی که «حافظه‌اش» را به ابرهای دیجیتال سپرده است.

علیرضا زاکانی، مانند اغلب مسئولان کشور، در مسئولیتی که بر عهده گرفته، یعنی شهرداری تهران، تخصص خاصی ندارد، وی یک پزشک است، پیش از آن‎که هر مسئولیت دیگری داشته باشد؛ البته زاکانی فعالیت‎ها و مسئولیت‎های مختلفی داشته که تقریبا هیچ ارتباطی با تخصص دانشگاهی وی نداشته‌اند؛ نتیجه آن‎که برخی از افراد که دست‎شان به بدنه دولت و حاکمیت می‌رسد و می‌توانند مسندی برای خود تدارک ببینند، آن مسئولیتی را برمی‌گزینند که «دوست» دارند؛ هم‌چنان که علیرضا زاکانی خود گفته است: «در صحبت با رئیس‎ جمهور، ایشان پیشنهاد وزارت رفاه، وزارت بهداشت و یا ریاست دفتر ریاست‎ جمهوری را مطرح کردند. بین حضور در شهرداری و حضور در کابینه نتیجه گرفتم که در شرایط کنونی و افزایش نارضایتی‌های مردم از شهرداری، در شهرداری تهران حاضر شوم.»